Havacılıkta Emniyet Yönetim Sistemi (SMS)

Emniyet yönetim sistemi “SMS”, havacılık kuruluşlarının faaliyetlerini yaparken çevrelerindeki tehlikelerin getirdiği emniyet risklerini kontrol edebilmek için oluşturulan sistemdir. Emniyet yönetimi, havacılık kazaları ve olaylarının oluşması öncesinde emniyet risklerinin proaktif bir şekilde azaltılmasını amaçlamaktadır.

Diğer bir deyişle; SMS yaklaşımı, emniyet riskini yönetmeye ve emniyet riski kontrollerinin etkinliğini sağlamaya yönelik sistematik, yukarıdan aşağıya ve kuruluş çapında bir yaklaşımı temsil eder. Emniyet riskinin yönetimine yönelik politikaları, hedefleri, süreçleri, prosedürleri ve uygulamaları içerir.

Emniyet yönetiminin uygulanmasının pek çok faydası mevcut olup, bu faydalardan bazıları şunlardır:

  • a) Güçlendirilmiş emniyet kültürü
  • b) Emniyetin güvence altına alınmasına yönelik belgelenmiş, süreç bazlı yaklaşım
  • c) Emniyet ile ilgili arayüzlerin ve ilişkilerin daha iyi anlaşılması
  • d) Emniyet tehlikelerinin erken tespitinin geliştirilmesi
  • e) Emniyet verilerine dayalı karar alma
  • f) Geliştirilmiş emniyet iletişimi
  • g) Emniyetin bir öncelik olduğuna dair kanıt
  • h) Olası finansal tasarruflar

 

Devlet Emniyet Programı (State Safety Program)

Uluslararası Sivil Havacılık Teşkilatı (ICAO) tarafından yayınlanan Annex-19 dokümanına göre havacılık kuruluşlarının bir emniyet yönetim sistemi kurması gerekliliğine paralel olarak; üye ülkelerin de bir Devlet Emniyet Programı (#SSP) oluşturmak ve yürütmek yükümlülüğü bulunmaktadır. Bu kapsamdaSivil Havacılık Genel Müdürlüğü (SHGM) tarafından hazırlanan Sivil Havacılık Devlet Emniyet Programı aşağıdaki linkten incelenebilir;

https://web.shgm.gov.tr/tr/kurumsal/6666-sivil-havacilik-devlet-emniyet-programi

 

Emniyet Kavramı

Emniyet: Havacılık faaliyetlerinde büyük öneme sahip emniyet kavramı; “hata ve ihlallerden kaçınarak kural koyucuların düzenlemeleri ile uyum içinde kazalardan, ciddi olaylardan, tehlikelerden, kötü bir sonuca neden olan veya olabilecek etkenlerden uzak ya da muaf olma durumu” olarak tanımlanmaktadır.

Emniyet (Safety) kavramının günümüze kadar olan gelişimi aşağıdaki şekilde özetlenebilir;

Temel Kavramlar

SMS sistemi içerisinde aşağıdaki temel kavramların doğru anlaşılmasının büyük önemi vardır.

Olay: Uçuş emniyetini etkileyen veya etkileme ihtimali olan ve bir kaza/ciddi olayla sonuçlanmamış durumların tümüne olay denilmektedir.

Ciddi olay: Eldeki mevcut bilgi ve belgelerle kaza riski taşıdığı tespit edilen olaylara verilen tanımdır.

Kaza: Havacılık kazası, bir hava aracının ağır hasar alması ve sonucunda can kaybı veya yaralanma yaşanmasıdır.

Risk: İnsanların, donanımın ya da yapıların zarar görmesi, kaynakların kaybedilmesine neden olma ya da daha önceden tanımlanmış bir işlevin yerine getirilmesini engelleme ihtimalinin olasılık ve etkinin derecesi olarak ölçülmesini ifade eder.

Tehlike: İnsanların, donanımın ya da yapıların zarar görmesi, kaynakların kaybedilmesine neden olma ya da daha önceden tanımlanmış bir işlevin yerine getirilmesini engelleme potansiyeline sahip durum, nesne ya da faaliyeti ifade eder.

İnsan Faktörleri: Sistem performansını iyileştirmek için ekipman, ortam ve işin tasarımı ve değerlendirilmesi yoluyla insan performansını (HP) destekleyen bir dizi bilimsel disiplinden gelen bilgileri kapsar.

Amerikan Havacılık İdaresinin tanımı ise şu şekildedir; “insanın yetenekleri ve sınırlamaları hakkında bilgi oluşturmak ve derlemek ve bu bilgiyi güvenli, rahat ve etkili insan performansı için ekipmana, sistemlere, tesislere, prosedürlere, işlere, ortamlara, eğitime, personele ve personel yönetimine uygulamak için çok disiplinli çaba”

İnsan faktörlerinin incelenmesi ile insanın makine, teçhizat, çevre, fiziksel şartlar ve insanı etkileyen diğer faktörlerin uçuş sırasında analizi yapılmakta ve insanın performansını arttırıcı, hatalarını azaltıcı önlemlerin alınması hedeflenmektedir.

SHEL modeli, insanın diğer sistem elemanları ile olan ilişkisi üzerine kurulmuş bir kavramsal araçtır.
S – Software: Yazılım (prosedürler, el kitapları, vs.)
H – Hardware: Donanım (makineler, aletler vs.)
E – Environment: Çevre (çalışma ortamı)
L – Liveware: İnsan (Pilot, teknisyen vs)

 

Emniyet Risk Yönetimi 

Emniyet Risk Yönetimi (SRM), emniyet yönetiminin kilit bir bileşenidir ve aşağıdakileri içerir:
 TEHLİKE BELİRLEME
 EMNİYET RİSK DEĞERLENDİRME
 EMNİYET RİSK AZALTMA
 RİSK KABULÜ

Risk kavramı, “istenmeyen bir olayın gerçekleşme olasılığı” şeklinde tanımlanır. Havacılık kuruluşları için risk yönetimi, her tür konuda istenmeyen olayların (mali sıkıntı, doğal afetler, yönetim kabiliyeti eksikliği vs.) gerçekleşme olasılığını kabul edilebilir seviyelerde tutmak ve bu durumu yönetmektir.

Tehlikelerin belirlenmesi için reaktif, proaktif ve prediktif yöntemler kullanılmaktadır. Bu sayede riskler belirlenir, riskin şiddeti ve olasılığı hesaplanarak risk azaltma stratejileri belirlenir.

 

Emniyet Kültürü

Emniyet kültürü, genel anlamıyla aşağıdaki gibi tanımlanmaktadır.
‘’KİŞİLERİN, ONLARI İZLEYEN HİÇ KİMSE YOKKEN, EMNİYET VE RİSK KONUSUNDA NASIL HAREKET ETTİKLERİDİR’’

SMS, bir kuruluştaki herkesi emniyet göz önünde bulundurularak düşünmeye, davranmaya ve hareket etmeye teşvik eder. Bu bağlamda etkin ve gönüllü bir raporlama sisteminin varlığı önem arz etmektedir.

Emniyet Raporlama

Kuruluş içerisinde,  zorunlu raporlama, gönüllü raporlama ve gizli raporlama olmak üzere üç tür raporlama sistemi kullanılarak kişilerin emniyet kültürüne uygun şekilde tehlikeler konusunda duyarlı olmaları beklenmektedir. SMS sistemi kapsamında, kuruluşların bu raporları toplaması, analiz etmesi, gerekli düzeltici/önleyici faaliyetleri hayata geçirmesi ve ilgili mercilere haber verilerek koordinasyon sağlanması beklenmektedir.

Emniyet Güvence Sistemi

Emniyet Yönetimi Sisteminin (SMS) beklentilere ve gerekliliklere uygun bir şekilde işleyip işlemediğinin tespit edilmesi için gerçekleştirilen süreçlerden ve faaliyetlerden oluşur. Bu kapsamda aşağıdaki süreçler izlenir;

  1. Emniyet performansının izlenmesi, ölçülmesi, iyileştirilmesi ve takibi;
  2. Değişiklik yönetimi;
  3. SMS’in sürekli iyileştirilmesi

 

Diğer Yönetim Sistemlerinin SMS ile İlişkisi

Entegre yönetim sistemi, birden fazla sertifikayı, yetkilendirmeyi veya onayı elde etmek, kalite, güvenlik, iş sağlığı ve çevre yönetim sistemleri gibi diğer iş yönetimi sistemlerini kapsamak için kullanılabilir. Bu, tekrarı gidermek ve birden fazla faaliyet genelindeki emniyet risklerini yöneterek sinerjilerden yararlanmak için yapılır.

Tipik bir entegre yönetim sistemi aşağıdakileri içerebilir:
a) Kalite Yönetimi Sistemi (KYS);
b) Emniyet Yönetimi Sistemi (SMS);
c) Güvenlik Yönetimi Sistemi (SeMS),
d) Çevre Yönetim Sistemi (ÇYS);
e) İş Sağlığı ve Emniyet Yönetimi Sistemi (İSGYS / OHSMS);
f) Finansal Yönetim Sistemi (FYS);
g) Dokümantasyon Yönetimi Sistemi (DYS) ve
h) Yorgunluk Riski Yönetimi Sistemi (FRMS)

 

SMS Uygulama Planı

Yukarıda belirtilen süreçler ışığında otoriteler kuruluşlardan SMS uygulama planı hazırlamalarını beklemektedir. SMS uygulama planı, kuruluşun kurumsal emniyet hedeflerine nasıl ulaşacağını ve emniyet gerekliliklerini nasıl yerine getireceğini tarif eder. Birden fazla dokümandan oluşabilen SMS uygulama planı, yapılacak işleri, kim tarafından ve ne zaman yapılacağını da detaylandırmalıdır. SMS Uygulama Planı’nın en önemli parçası ise GAP Analizidir.

SMS Boşluk/Gap Analizi

SMS uygulaması, SMS’in hangi bileşenleri ve elementlerinin yürürlükte olduğunu ve uygulama şartlarını karşılamak için hangi bileşenler ve elementlerin eklenmesi ya da değiştirilmesi gerektiğini belirlemek amacıyla işletmenin kendi sistemi üzerinde bir analiz yapmasını gerektirir. Söz konusu analiz, Gap Analizi olarak bilinir ve SMS şartlarının işletmenin mevcut kaynaklarıyla karşılaştırılmasını kapsar.

Kuruluşların gerek ICAO gerekse de SHGM SMS gerekliliklerine uyumu kapsamında belirlenen Gap Analizinin AeroTürk tarafından hazırlanmış excel formatını buradan indirebilirsiniz.

SMS Denetimleri

Yapılacak denetimlerin kapsamı ve süreçleri hakkında önemli bilgiler veren Emniyet Yönetimi Uluslararası İşbirliği Grubu (SM ICG) Emniyet Yönetim Sistemi (SMS) Değerlendirme Aracı Kılavuzunu SHGM tarafından Türkçe olarak yayınlanmış olup şuradan indirilebilir.

 

Tasarım ve Üretim Kuruluşlarında Emniyet Yönetimi Sistemi

Her ne kadar SMS diğer birçok havacılık kuruluşunda yıllardır uygulanıyor olsa da tasarım ve üretim kuruluşları için mevzuatlar yeni yayınlanmaya başlamıştır. Bu kapsamda, Türkiye’nin de takip ettiği ve uymaya çalıştığı Avrupa Havacılık Emniyeti Ajansı (EASA) tarafından SMS gereklilikleri Part-21 içerisine dahil edilmiştir. Bakınız: https://www.easa.europa.eu/en/document-library/easy-access-rules

Ayrıca Emniyet Yönetimi Uluslararası İşbirliği Grubu (SM ICG) tarafından Tasarım-Üretim ve Bakım kuruluşlarının kullanımı için SMS kılavuzu yayınlanmıştır. Bu kılavuzu (SM-001 Issue B) indirebilirsiniz. Söz konusu kılavuzun güncelliğini ise Avrupa Havacılık, Güvenlik ve Savunma Derneğinin (ASD Europe) sitesinden takip edebilirsiniz.

Not: Tasarım ve Üretim kuruluşlarında SMS sistemi ile ilgili detayları başka bir yazımızda anlatacağız.

 

Kaynaklar:
  • ICAO Annex 19 ve Doc 9859
  • SHGM SHY-SMS ve SHT-SMS
  • SHGM SHT-OLAY
  • SHGM UED 2018-3 numaralı Emniyet Performans Göstergeleri (SPI) Genelgesi
  • SHGM Yayın No: HAD/T-18 – Emniyet Yönetim Sistemleri / Temel Esaslar
  • SHGM Yayın No: SDED/T-01 – Emniyet Yönetim Sistemi Uygulamalarına İlişkin Kılavuz Bilgiler
  • https://www.skybrary.aero/enhancing-safety/sm-icg-safety-management-products
  • https://sahinhuseyin.weebly.com/kaza-nedir-3-hafta.html
  • Uçuş Operasyonlarında İnsan Faktörünün Rolü ve Pilot Performansını Arttıracak Öneriler (https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/1474102)

İnsansız Hava Araçları için Risk Değerlendirme (SORA) Prosedürü

İnsansız Hava Aracı (İHA) üretenler veya kullananlar mutlaka SORA tanımına denk gelmiştir. SORA ya da İngilizce açılımı ile “Specific Operations Risk Assessment” bir risk değerlendirme yöntemidir.

SORA süreci, İHA tipine ve uçuş alanına bağlı olarak görevle ilgili riskleri tanımlamayı amaçlamaktadır. Riskler tanımlandıktan sonra, SORA bize bir operatörün/pilotun görevi emniyetli bir şekilde yürütmek için sahip olması gereken minimum emniyet gereksinimlerinin neler olduğunu söyler. İşlem tamamlandıktan sonra, her şey onay için yetkili makama (Ülke Sivil Havacılık Otoritesi) gönderilmelidir.

Ülkemizde İHA’ların sertifikasyonu, uçuşa elverişliliği, tescil ve online kayıt işlemleri, uçuş izinleri, pilot yetkilendirmeleri gibi ilgili tüm konular Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü (SHGM) tarafından yürütülmekte ve denetlenmektedir. Bu amaçla 2016 yılında SHT-İHA yayımlanmıştır.

SHGM tarafından İHA’lar ağırlığa göre 4 ana gruba ayrılmaktadır. Ayrıca ticari faaliyet olup olmamasına göre de gereklilikler değişmektedir.

  • İHA0: Azami kalkış ağırlığı 500 gr (dâhil) – 4kg aralığında olan İHA’lar,
  • İHA1: Azami kalkış ağırlığı 4 kg (dâhil) – 25 kg aralığında olan İHA’lar,
  • İHA2: Azami kalkış ağırlığı 25 kg (dâhil) – 150 kg aralığında olan İHA’lar,
  • İHA3: Azami kalkış ağırlığı 150 kg (dâhil) ve daha fazla olan İHA’lar

SHGM, İHA konusunda kendi kurallarını önceden yazdığı için EASA mevzuatına birebir uyum sağlamamaktadır. Bu yüzden SORA süreci henüz uygulanmamaktadır. Bunun yerine Emniyet ve Uygunluk Beyanı istenmektedir.

Avrupa Havacılık Emniyet Ajansı (EASA) tarafından ise İHA’lar 3 ana gruba ayrılmaktadır.

  1. Open Category (Açık Kategori)
  2. Specific Kategori (Özel Kategori)
  3. Certified Category (Sertifikalandırılmış Kategori)

Belirlenen bu kategorilere göre uçuşa elverişlilik açısından İHA’lardan istenen gereklilikler aşağıdaki resimde verilmektedir.

EASA Design Verification of the UAS groups

Açık kategoride (Open Category), yüksek düzeyde emniyeti garanti eden ve kazaları sınırlayan belirli kurallar izlenerek faaliyet gerçekleştirilir. Bunlar aşağıdaki gibi özetlenebilir:

  • Konvansiyonel hava araçları ile çarpışmayı önlemek için: 120 metrenin altında uçulmalı;
  • Nesnelerle (binalar, antenler, kuş sürüleri vb.) çarpışmaktan kaçınmak için: İHA sürekli görsel temas altında tutulmalı;
  • İnsanlarla çarpışmamak için: Kalabalık ve uçuş hakkında bilgi sahibi olmayan kişilerin üzerinden uçulmamalı.

Özel kategoride (Specific Category) ise söz konusu şartların dışına çıkılır ve bu nedenle riskler artmaktadır. Özel kategoride faaliyet yapmak isteyen İHA operatörü, görevle ilgili riskleri azaltmak zorundadır. SORA süreci, görev risklerini azaltan öneriler sunmaktadır.

Sertifikalandırılmış kategori (Certified Category) ise Part-21 kapsamında Tip Sertifikasyonu olarak bilinen süreci içermektedir. İHA Sertifikasyonu eğitimleri için tıklayınız.

Özel kategoride yer alan Tasarım Doğrulama Raporunun hazırlanabilmesi için EASA bir uyum kontrol listesi hazırlamıştır. EASA Design Verification Compliance Matrix için tıklayınız. Tasarım Doğrulama ile ilgili süreç bir sonraki yazımızda açıklanacaktır.

Tasarım Doğrulama Raporu (DVR) için ön şart SORA sürecinin işletilmesi ve kanıtlarının otoriteye sunulmasıdır. SORA süreci, Özel Güvence ve Bütünlük Düzeyleri olarak çevirebileceğimiz SAIL (Specific Assurance and Integrity Levels) ve ilgili emniyet seviyelerinin tanımlanmasını içeren 10 adıma bölünmüştür.

ADIM #1: CONOPS’un Belirlenmesi

CONOPS, Operasyon Konsepti anlamına gelir, yani operasyonel senaryonun açıklanmasıdır. İHA model tipi bilgileri (Ağırlık, boyut, menzil, seri numarası vb.), Görev tipi (BVLOS, uçuş zamanı, hava sahası ve konum) bilgileri hazırlanır.

ADIM # 2: GRC Belirleme

GRC (Yer Risk Sınıfı), İHA’nın kontrolünü kaybetmesi durumunda kişi ve nesnelere çarpma riskidir. Bu risk, İHA boyutuna ve ağırlığına, operasyon tipine ve üzerinden uçulan alanın tipine bağlıdır.

ADIM # 3: GRC Azaltma

GRC belirlendikten sonra, bulunan değeri düşürmek için hafifletici eylemler uygulanabilir. Bu işlem üç adımda yapılır:

M1 – GRC Stratejik azaltmalar
M2 – Çarpma durumunda etkilerin azaltılması
M3 – Acil durum planı

Bu üç öğenin her biri, GRC değerini azaltabilecek veya artırabilecek bir düzeltme değerine sahiptir. Düzeltme faktörü, azaltmanın sağlamlığına bağlıdır.

M1 GRC Stratejik Azaltmalar

Bu azaltmalar, her biri kendi sağlamlık düzeyine sahip iki bileşene ayrılır. İlk bileşen, “Yer risk tamponu”nun tanımıdır, dolayısıyla uçuş alanını çevreleyen bir alandır. 1:1 kuralı bu tamponu tanımlar (örneğin 100m yükseklikte uçarsam tampon 100m olur).

İkinci bileşen, insanların riske maruz kalmasıyla ilgilidir. İnsanlarla çarpışma riskini azaltmak için, operatör günün belirli saatlerinde uçmalıdır (örneğin, kentsel ortamlarda hafta içi veya endüstriyel ortamlarda tatiller sırasında).

M2 GRC Darbe durumunda etkilerin azaltılması.

Bu hafifletmeler, İHA’nın manuel veya otomatik olarak etkinleştirilebilen bir paraşüt yardımıyla düşmesi gibi tehlikeleri sınırlayan ekipmanların kullanımını içerir. Ayrıca çarpma sonrası İHA bileşenlerinin dağılmasını koruyan cihazlar da tehlikeyi azaltabilir. (örneğin pervane koruması)

M3 GRC Acil Durum Planı (ERP)

Operasyonların kontrolünün kaybedilmesi durumunda hasarı sınırlamak için Acil Durum Planı uygulanır. Örneğin, acil bir durumda ilgili birimler (Olay Bildirimi Birimi, Acil Servis, İtfaiye, vb.) ile iletişime geçin gibi.

Nihai GRC, 7’den yüksekse, SORA süreci işletilemez.

Adım #4 – İlk Hava Risk Sınıfının (ARC) Belirlenmesi

Hava Seyrüsefer Hizmet Sağlayıcısı (DHMİ) veya diğer hava sahasıyla ilgili otoriteler (SHGM, Eurocontrol, vb.), hava sahası karakterizasyon çalışmalarını kullanarak hava sahası çarpışma risklerini doğrudan haritalamayı seçebilir. Bu haritalar, belirli bir hava sahası için doğrudan ilk Hava Risk Sınıfını (ARC) gösterecektir. Yetkili makam, bir hava çarpışma risk haritası (statik veya dinamik) sağlıyorsa, başvuru sahibi ilk ARC’yi belirlemek için bu hizmeti kullanmalı ve doğrudan risk azaltma adımlarına geçmelidir.

Böyle bir hizmetin bulunmadığı durumlarda ise, İHA operasyon tipine uygun ARC’yi bulmak için, başvuru sahibi aşağıdaki süreci kullanmalıdır.

Yukarıdaki süreçten de görüleceği üzere hava sahası 13 toplu çarpışma riski kategorisine ayrılmıştır. Bu kategoriler irtifa, kontrollü ve kontrolsüz hava sahası, havaalanı/heliport ile havaalanı olmayan/heliport olmayan ortamlar, kentsel ve kırsal ortamlar üzerindeki hava sahası ve son olarak tipik hava sahasına karşı tipik olmayan (örneğin ayrılmış) şeklindedir.

Adım #5 – Nihai ARC’yi belirlemek için Stratejik Azaltmaların Uygulanması (isteğe bağlı)

Başvuru sahibi, Başlangıç ARC’sinin yerel Operasyonel Hacimdeki koşul için çok yüksek olduğunu düşünürse, ARC azaltma süreci için Annex C’de belirtilen süreci işletir.
Başvuru sahibi, İlk ARC atamasının yerel Operasyonel Hacimdeki koşul için doğru olduğunu düşünürse o ARC, Nihai ARC olur.

Adım #6 – Taktiksel Azaltma Performans Gereksinimi (TMPR) ve Sağlamlık Düzeyleri

Hava sahası emniyet hedefine ulaşmada gerekli olan “havada çarpışma riski”ni azaltmak için Taktiksel Azaltmalar uygulanır. Taktiksel Azaltmalar, “Gör ve Önle” (Ör: VLOS kapsamındaki operasyonlar) veya geçerli hava sahası emniyet hedefine ulaşmak için alternatif bir yol sağlayan bir sistem gerektirebilir (DAA kullanarak operasyon veya çoklu DAA sistemleri). Taktiksel Azaltmaların uygulanmasına yönelik yöntem Annex D’de anlatılmaktadır.

Adım #7 SAIL (Özel Güvence ve Bütünlük Düzeyleri) belirleme

SAIL parametresi, yer ve hava risk analizlerini birleştirir ve gerekli faaliyetleri yürütür. SAIL, UAS operasyonunun kontrol altında kalacağına dair güven seviyesini temsil eder.

Operasyonun kontrol altında kalacağına dair güven seviyesi SAIL ile temsil edilir. SAIL nicel/sayısal değildir, bunun yerine şunlara karşılık gelir:

  • Uyulması gereken Operasyonel Emniyet Hedefleri (OSO),
  • Bu hedeflere uyumu destekleyebilecek faaliyetlerin tanımı ve
  • Hedeflerin karşılandığını gösteren kanıtlar.

Belirli bir ConOps’a atanan SAIL, aşağıdaki tablo kullanılarak belirlenir.

Adım #8 – Operasyonel Emniyet Hedeflerinin (OSO) Belirlenmesi

SORA sürecinin son adımı, operasyon içindeki savunmaları operasyonel emniyet hedefleri (OSO) şeklinde değerlendirmek ve ilgili sağlamlık seviyesini belirlemek için SAIL’i kullanmaktır.

Aşağıda verilen tablo, ilgili sağlamlık seviyesini belirlemek için için nitel bir metodoloji sunmaktadır. Bu tabloda O Opsiyoneldir, Düşük sağlamlık için L önerilir, Orta sağlamlık için M önerilir, Yüksek sağlamlık için H önerilir. Çeşitli OSO’lar, azaltmaya yardımcı oldukları tehdide göre gruplandırılmıştır; bu nedenle bazı OSO’lar tabloda tekrarlanabilir.

JARUS SORA Operational Safety Objectives (OSO) – Pdf için tıklayınız

Örneğin; SAIL 2 değerimiz varsa (GRC 2 ve ARC-b), OSO’ya uyulması gereken sağlamlık seviyesi “Düşük”tür. Bu, operatörün görevlerinin farkında olması ve eğitimi almış olması gerektiği anlamına gelir. Değer “Orta” ise, operatörün daha özel gereksinimleri olmalıdır.

Adım #9 – Bitişik Alan/Hava Sahası Hususları

Bu adımın amacı, yerdeki bitişik alanların ve/veya bitişik hava sahasının ihlaliyle sonuçlanan operasyonun kontrol edilememesinden kaynaklanan riski ele almaktır. Bu alanlar farklı uçuş aşamalarına göre değişiklik gösterebilir. Bu durum, bitişik hava sahasının yoğun bir şekilde insan trafiğine maruz kalması veya yoğun nüfuslu bir alan olması durumunda yönetilmesi gereken bir risk oluşturur. Söz konusu durumlar varsa, hafifletici önlemler alınmalı ve İHA’nın herhangi bir arıza veya başka bir durumda belirlenmiş alanın dışına çıkmamasını garanti etmelidir.

Adım #10 Kapsamlı Emniyet Belgeleri

SORA süreci, başvuru sahibine, yetkili makama ve ANSP’ye operasyonun emniyetli bir şekilde yürütülebileceğine dair yeterli düzeyde güven sağlamak için dikkate alınması gereken bir dizi azaltma ve emniyet hedefi içeren bir metodoloji sağlar. Bunlar:

  • Asıl GRC’yi değiştirmek için kullanılan azaltmalar
  • İlk ARC için stratejik azaltmalar
  • Nihai ARC için taktiksel azaltmalar
  • Bitişik Alan/Hava Sahası Hususları
  • Operasyonel Emniyet Hedefleri

Başvuru sahibi, diğer tüm şartları da göz önünde bulundurarak ilgili kanıtları hazırlar ve başvurusunu gerçekleştirir.

Kaynaklar;

1- EASA Specific Category – Civil Drones web sayfası

2- JARUS SORA Dokümanları – SORA Package

3- EASA Webinar – The specific category and the drone design verification process

4- SHGM İHA (İnsansız Hava Aracı Sistemleri) web sayfası


.

Dünya’da ve Türkiye’de VTOL ve Uçan Araba Çalışmaları

Son yılların popüler konularından biri de “VTOL hava aracı” veya ülkemizde bilinen adıyla “uçan araba” üretimi. Özellikle kentsel kara trafiğinin artması, teknolojik gelişmeler ve Karbon emisyonu gibi çevre koruma konularında devletlerin çeşitli kararlar alması sonrasında bu projeler daha çok konuşulur oldu.

Aslında bu tip projeler daha önce denenmiş ancak o günün şartlarında uygun bulunmayarak tozlu raflara kaldırılmıştı. Almanya, Amerika (DARPA ve NASA) ve Rusların yaptığı bir çok araştırma geliştirme projesi günümüz projelerinin ataları olarak kabul edilebilir.

 

Detay için; 

NASA – https://history.nasa.gov/SP-3300/ch8.htm ve NASA Historical Overview of S/VTOL Aircraft Technology

 

DARPA – https://www.darpa.mil/program/vertical-takeoff-and-landing-experimental-plane

 

Rusya (SSCB) ve Almanya tarafından yapılan VTOL konusundaki deneysel çalışmalar;

 

Bu konulardaki güncel çalışmaların listesine geçmeden önce UAM, Uçan araba, VTOL gibi bazı tanımların açıklamalarını İngilizce ve Türkçe karşılıklarını vermek gerekir.

Urban Air Mobility (UAM) nedir?

 

Basitçe “Kentsel Hava Hareketliliği/Taşımacılığı” olarak tanımlanabilir. Aslında şehir içlerindeki hava trafiği kastedilmektedir.

Klasik uçaklar iniş-kalkış için bir piste ihtiyaç duymaktadır. Yeni gelişen pazarlar da düşünüldüğünde helikopterler gibi dikey iniş-kalkış yapabilen ve uçak gibi havada hızlıca yatay gidebilen hava araçlarına ihtiyaç duyulmaktadır. Bu kapsamda, gerek yolcu taşımacılığı gerekse de kargo taşımacılığı için yeni konseptler geliştirilmektedir.

Bu konseptlerde ana hedefler; sürenin azaltılması ve otonom uçuşlardır.

Amerikan Federal Havacılık İdaresi (FAA) tanımı şu şekilde;

Urban Air Mobility (UAM) envisions a safe and efficient aviation transportation system that will use highly automated aircraft that will operate and transport passengers or cargo at lower altitudes within urban and suburban areas.

UAM will be composed of an ecosystem that considers the evolution and safety of the aircraft, the framework for operation, access to airspace, infrastructure development, and community engagement.

Advanced Air Mobility (AAM) Nedir?

 

Gelişmiş Hava Hareketliliği/Taşımacılığı olarak tabir edeceğimiz bu tanım tüm hava trafiğinin birleşimini kastetmektedir.

Birçok bilim kurgu filminden ya da çizgi filmlerden hatırlayacağımız şekilde şehirlerin içinde binaların arasından ve üstünden bir hava trafiği öngörülmektedir. Bu hava trafiğinin emniyetli olması için de FAA, NASA, EASA ve Çin otoriteleri çalışmalar yapmaktadır.

FAA AAM tanımı aşağıdaki şekilde;

Advanced Air Mobility (AAM) builds upon the UAM concept by incorporating use cases not specific to operations in urban environments, such as:

– Commercial Inter-city (Longer Range/Thin Haul)

– Cargo Delivery

– Public Services

– Private / Recreational Vehicles

Uçan Araba (Flying Car) nedir?

 

Hem karada hem de havada ulaşım sağlayabilen araçlara “uçan araba” denilmektedir. Genelde VTOL hava araçları ile uçan arabalar karıştırılmaktadır.

 

Dikey Kalkış-İniş yapabilen (VTOL) hava aracı nedir?

 

Dikey kalkış-iniş yapabilen hava araçlarına VTOL hava aracı denilmektedir. Aslında helikopterler tipik bir VTOL hava araçlarıdır. Ancak son yıllarda elektrikli/hidrojen yakıt pilli veya hibrit yapılı motorlar kullanan ve helikopter tasarımından farklı tasarımlara sahip VTOL hava araçları geliştirilmektedir.

VTOL Concepts

Otonom uçuş ve otonom hava aracı nedir?

 

İngilizcesi “Autonomous Flight” olan bu tabir tam otonom ve yarı otonom olarak iki gruba ayrılabilir.

Yarı otonom uçuş: Hava aracı içerisinde ya da dışarısında bir pilot olmasına rağmen uçuşun birçok aşamasının bilgisayar kontrolünde yapılmasıdır.

Tam otonom uçuş: Hava aracı içerisinde ya da dışarısında bir pilota ihtiyaç duyulmadan uçuşun tüm aşamalarının bilgisayar kontrolünde yapılmasıdır. Bu tip uçuşta yolcu uçuşun bilgilerini girer ve uçuşu başlatır, herhangi bir pilot ya da uzaktan kontrol öngörülmemektedir.

Uluslararası Sivil Havacılık Teşkilatı (ICAO) tarafından (insansız) otonom hava aracı tanımı ise şöyledir;

Autonomous aircraft as “an unmanned aircraft that does not allow pilot intervention in the management of the flight.”

ICAO gelişmelere paralel olarak “unmanned” ifadesini çıkaracaktır.

Dünyadaki ve Türkiye’deki güncel ve prototip aşamasında olan uçan araba ve VTOL hava araçları listesi aşağıdaki şekildedir.

Başlamış ancak devam etmeyen projeler için de şuraya bakabilirsiniz. https://evtol.news/aircraft

  Üretici Hava aracı Tipi İtki Sistemi İlk Uçuş Kullanım Amacı Ülke Web Sayfası
1 Ehang 216 Çoklu Pervane Elektrik  2019 Hava Taksi Çin https://www.ehang.com/index/
2 Joby Aviation S4 Vektörel İtki Elektrik  2019 Hava Taksi  ABD https://www.jobyaviation.com/
3 Beta Technologies Alia S250 Kanat + Pervane Elektrik  2020  Kargo ABD https://www.beta.team/
4 Volocopter Volocity Çoklu Pervane Elektrik  2020 Hava Taksi  Almanya https://www.volocopter.com/en/
5 Lilium Jet Vektörel İtki Elektrik  2020 Hava Taksi Almanya https://lilium.com/
6 Archer Aviation* Maker Vektörel İtki Elektrik  2021 Hava Taksi  ABD https://www.archer.com/
7 Wisk Cora Kanat + Pervane Elektrik  2018 Hava Taksi  ABD https://wisk.aero/
8 Hyundai S-A1 Vektörel İtki Elektrik  2025 Hava Taksi  G. Kore https://www.hyundai.com/
9 Eve Air Mobility Eve Kanat + Pervane Elektrik  – Hava Taksi  Brezilya https://eveairmobility.com/
10 Sabrewing Rhaegal RG-1 Vektörel İtki Hibrit  2021 Kargo  ABD www.sabrewingaircraft.com
11 Vertical Aerospace VA-1X Vektörel İtki Elektrik  2021 Hava Taksi Birleşik Krallık https://www.vertical-aerospace.com/
12 Airbus CityAirbus Çoklu Pervane Elektrik  2019 Hava Taksi  Fransa https://www.airbus.com/innovation/zero-emission/urban-air-mobility/cityairbus.html
13 Pipistrel Nuuva V300 Dörtlü Pervane Elektrik  – Kargo Slovenya https://www.pipistrel-aircraft.com/
14 Elroy Air Chaparral Kanat + Pervane Hibrit  2019 Kargo ABD https://elroyair.com/
15 Dufour Aerospace aEro 3 Vektörel İtki Hibrit  2022 EMS  İsviçre https://dufour.aero/
16 Bell* Nexus 4EX Vektörel İtki Hibrit  – Hava Taksi ABD https://www.bellflight.com/products/bell-nexus
17 Baykar Cezeri Çoklu Pervane Elektrik  2020 Hava Taksi  Türkiye https://www.baykarsavunma.com/sayfa-Ucan-Araba.html
18 Aircar Aircar Çoklu Pervane Elektrik  2021 Özel  Türkiye http://www.aircarcorp.com/
19 Pal-V Liberty Uçan araba Benzin  2012 Özel Hollanda https://www.pal-v.com/
20 Terrafugia Transition Uçan araba Hibrit  2009 Özel  ABD https://terrafugia.com/
21 İstanbul Gelişim Ünv. Tusi Uçan Araba Elektrik  2020  Özel Türkiye https://gelisim.edu.tr/haber/yerli-ve-milli-ucan-araba-tusi-test-suruslerine-basladi
22 Skydrive SD-03 Uçan Araba Elektrik  2020 Özel Japonya http://en.skydrive2020.com/
23 VRCO NeoXCraft Vektörel İtki Elektrik  2021 Özel Birleşik Krallık https://vrco.co.uk/
24 Aeromobil AeroMobil Uçan Araba Dizel  2014 Özel  Slovakya https://www.aeromobil.com/
25 Horizon Cavorite X5 / Elroy Vektörel İtki  Hibrit  2024 Hava Taksi  ABD https://flyastro.com/
https://www.horizonaircraft.com/x5-aircraft/
26 Lift Hexa Çoklu Pervane  Elektrik  2019 Özel  ABD http://www.liftaircraft.com/
27 Klein Vision Flying Car Uçan Araba  Benzin  2020 Özel  Slovakya https://www.klein-vision.com/

Konsept Tasarım

Uyum Doğrulama Mühendisliği (CVE)

EASA Part-21 kapsamında Tasarım Organizasyonlarında (DOA) Tasarım Güvence Sistemi (DAS) 3 temel bileşenden oluşmaktadır. Bunlar;

  • Tasarım Fonksiyonu (Tasarım Mühendisleri)
  • Bağımsız Doğrulama Fonksiyonu (Uyum Doğrulama Mühendisleri)
  • Bağımsız Sistem İzleme Fonksiyonu (Denetçi)

Bu yazımızda Uyum Doğrulama Mühendislerinin (Compliance verification Engineer – CVE) görev ve sorumluluklarını, atanma kriterlerini ve eğitim gerekliliklerinden bahsedeceğiz.

UDM Görev ve Sorumlulukları;

  • Sertifikasyon Temelinin oluşturulması
  • Tip Sertifikasyon / Değişiklik / Tamir sürecinin yürütülmesi
  • Uyumun bağımsız bir gözle onaylanması
  • Sürekli Uçuşa Elverişlilik konularının takibi ve sürdürülmesi

UDM Atanma Kriterleri;

  • Part-21 içerisinde net bir gereklilik bulunmamasına rağmen tasarım, uyum doğrulama ve uçuşa elverişlilik konularında tecrübeli ve yetkin olan kişilerin atanması beklenmektedir.

UDM Eğitim Gereklilikleri;

Genel olarak aşağıdaki eğitimleri almış olması beklenir;

  • Part-21 eğitimi
  • Detaylı Tasarım Organizasyonu Onayı (DOA) eğitimi
  • Alanıyla ilgili teknik/özel eğitimler (Ör: Yapısal UDM – Malzeme Bilgisi, Uçak Yapıları, Kompozit yapılar, vb.)

Ayrıca bakınız;

EASA sık sorulan sorular;

What are the expectations of the Agency in respect to the appointment of CVEs?

Sivil Havacılık Mevzuatı – Modül 10

AeroTürk ekibi olarak hazırladığımız kitap sonunda yayımlandı.

Sipariş için buraya tıklamanız yeterli.

Sivil Havacılık Mevzuatı: Modül 10

Kitapta, bir hava aracının tasarlanmasından üretilmesine, işletilmesinden sürekli uçuşa elverişliliğine, bakımından bakımını yapan personelin gerekliliklerine kadar birçok konuda düzenlenmiş olan havacılık mevzuatlarına yer verilmiştir.

Bu kitap, havacılık mevzuatı eğitimi veren eğitim kuruluşlarının Modül 10 eğitimlerine yardımcı olması amacı ile hazırlanmıştır. Bu sayede bu kitaptan hem bu modülden sınava girecek olan öğrenciler, hem de bu modül dersini anlatacak olan eğitmenler istifade edebileceklerdir. Ayrıca, bu kitabın havacılık sektöründe çalışmak isteyenlere de rehberlik etmesi amaçlanmıştır.

Bu amaçlarla yola çıkan “Sivil Havacılık Mevzuatı Modül 10” kitabı 7 ana bölümden oluşmuş olup konu başlıkları şu şekildedir:

-Sivil Havacılıkta Ulusal ve Uluslararası Düzenleyici Kuruluşlar

-Hava Aracı Bakım Personeli
-Hava Aracı Bakım Kuruluşları
-Uçuş Operasyonları
-Hava Aracı Sertifikasyonu
-Sürekli Uçuşa Elverişlilik
-Geçerli Ulusal ve Uluslararası Gereksinimler

Ayrıca her konunun sonunda yer alan önemli bilgiler, özet, kavrama önerileri ve soru-cevap bölümleriyle okuyucunun havacılık otoriteleri tarafından yayınlanmış olan temel mevzuatların içeriklerine tam anlamıyla hakim olması amaçlanmıştır.


Yayın Tarihi:22.09.2020
ISBN:9786257158916
Baskı Sayısı:1. Baskı
Dil:TÜRKÇE
Sayfa Sayısı:335
Cilt Tipi:Karton Kapak
Kağıt Cinsi:Kitap Kağıdı
Boyut:15.5 x 23.5 cm

Küçük Uçak Sertifikasyonu-Standartlar

Küçük Uçak (CS-23, CS-VLA ve CS-LSA) sertifikasyonu konusunda havacılık otoritelerince kabul edilen uluslararası standartlar aşağıdaki gibidir.

1ASTM F2245-14 Design and Performance of a LSA
2ASTM F2279-10 LSA Manufacturing standards
3ASTM F2295-10 Continued Operational Safety Monitoring of a LSA
4ASTM F2746-09 POH for Light Sport Airplane
5ASTM F2839-11 LSA Compliance_Audits
6ASTM F3115M-15 Standard Specification for Structural Durability for Small Airplanes
7ASTM F3116M-15 Standard Specification for Design Loads and Conditions
8ASTM F3117-15 Standard Specification for Crew Interface in Aircraft
9ASTM F3120M-15 Standard Specification for Ice Protection for General Aviation Aircraft
10ASTM F3173M-15 Standard Specification for Handling Characteristics of Aeroplanes
11ASTM F3174M-15 Standard Specification for Establishing Operating Limitations and Information for Aeroplanes
12ASTM F3179M-16 Standard Specification for Performance of Aeroplanes
13ASTM F3180M-16 Standard Specification for Low-Speed Flight Characteristics of Aeroplanes
14ASTM F3082M-16 Standard Specification for Flight for General Aviation Aeroplanes
15ASTM F3083M-15 Standard Specification for Emergency Conditions, Occupant Safety and Accommodations
16ASTM F3114-15 Standard Specification for Structures
17ASTM F3061M-16 Standard Specification for Systems and Equipment in Small Aircraft
18ASTM F2639-18 Standard Specification for Certification of Aircraft Electrical Wiring Systems
19ASTM F3230 Standard Practice for Safety Assessment of Systems and Equipment in Small Aircraft
20ASTM F3232M-17 Standard Specification for Flight control systems in Small Aircraft
21ASTM F3309 Standard Practice for Simplified Safety Assessment of Systems and Equipment in Small Aircraft
22ASTM F2295-10 Continued Operational Safety Monitoring of a LSA
23ASTM F2972-12 LSA Manufacturers Quality Assurance System
24ASTM F3093M-15 Aeroelasticity Requirements

Güç sistemleri/motorlar konusundaki standartlar aşağıdaki şekildedir;

  1. ASTM F2339-06 LSA Reciprocating Spark Ignition Engines
  2. ASTM F2506-13 LSA Propeller
  3. ASTM F2538-07a LSA Diesel Engines
  4. ASTM F2840-11 LSA Electric Propulsion Units
  5. ASTM F3062M-16 Installation of Powerplant Systems
  6. ASTM F3063M-16 Design and Integration of Fuel Energy Storage and Delivery System Installations for Aeroplanes
  7. ASTM F3064M-15 Control, Operational Characteristics and Installation of Sensors
  8. ASTM F3065M-15 Installation and Integration of Propeller Systems
  9. ASTM F3066M-15 Powerplant Systems Specific Hazard Mitigation
  10. ASTM F3239-19 Aircraft Electric Propulsion Systems
  11. ASTM F3338-18 Design of Electric Propulsion Units for General Aviation

Bilgi veya danışmanlık almak için lütfen irtibata geçiniz.

Havacılıkta Sistem Mühendisliği, Gereksinim Mühendisliği ve Sistem Emniyet Analizleri

Sistem mühendisliği, karmaşık sistemlerin ya da bu sistemleri oluşturan alt sistemlerin tasarımını, üretimini ve bakımını, zaman ve maliyet kısıtlarını da göz önünde bulundurarak, gerçekleştirmek amacını taşır. Günümüz dünyasında, karmaşık sistemler genellikle teknik, biyolojik, sosyolojik, çevresel endüstriyel, politik, finansal ve ekonomik sistemlerden en az birkaçının bir bileşkesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Sistem mühendisliği programları, işlevsel olarak tek ve bütün bir birim olan bu karışık sistemlerin analizi için gerekli tüm temel kavram, araç ve metotları öğrenciye sunar. Farklı disiplinlerden çeşitli yöntemleri bir arada kullanabilen sistem mühendisliği programlarını en temel araçlarından bir tanesi de bilgisayarlardır. Sistem mühendisleri çok farklı alanlarda faaliyet gösteren kurumlar içinde oldukça farklı birim ve kademelerde (üretim, planlama, kontrol, yönetim gibi) görev alabilirler. (https://tr.wikipedia.org/wiki/Sistem_m%C3%BChendisli%C4%9Fi)

Havacılıkta Sistem Emniyeti, Gereksinim Mühendisliği ve Sistem Emniyet Analizi hakkındaki kaynak kitaplar.

  • FAA tarafından hazırlanmış olan Sistem Emniyeti elkitabı için tıklayınız.
  • FAA tarafından hazırlanmış Sistem Mühendisliği Elkitabı için lütfen iletişime geçiniz veya tıklayınız.
  • FAA Gereksinim Mühendisliği elkitabı için tıklayınız.
  • NASA tarafından yayımlanmış Sistem Mühendisliği elkitabı için tıklayınız.

Aero Docs

AeroTurk Sunumları

EASA / SHGM Templates

  • EASA Design Organisation Handbook Template

21 Sertifikasyon Mevzuatı

Ülkemizde havacılık alanında tasarım veya üretim yapmak isteyen kuruluşlarımız için kullanılabilecek ulusal/uluslararası önemli dokümanlar ve website bilgilerini aşağıda sunuyoruz;

Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü (SHGM)

(Dokümanların en güncel hallerine mevzuat.shgm.gov.tr veya sertifikasyon adresinden erişilebilir)

European Union Aviation Safet Agency (EASA)

Dokümanların güncel hali için: https://www.easa.europa.eu/regulations

  1. CS-22 Planör veya Motorlu Planörler
  2. CS-23: Normal, Akrobasi, Genel Maksat, Komuter Uçaklar
  3. CS-25: Büyük Uçaklar
  4. CS-26: Operasyonlar için İlave Uçuşa Elverişlilik Gereksinimleri
  5. CS-27: Döner Kanatlı Küçük Hava Araçları
  6. CS-29: Döner Kanatlı Büyük Hava Araçları
  7. CS-31GB: Gaz Balonları
  8. CS-31HB: Sıcak Hava Balonları
  9. CS-31TGB: Bağlı Gaz Balonları
  10. CS-34: Motor Emisyonu ve Yakıt Boşaltma
  11. CS-36: Hava Aracı Gürültü
  12. CS-APU: Yardımcı Güç Üniteleri
  13. CS-Definitions: Tanımlar (Amend.2)
  14. CS-E: Motorlar
  15. CS-P: Pervaneler
  16. CS-ETSO: Avrupa Teknik Standart Usul Yetkilendirmesi
  17. CS-LSA: Hafif Sportif Uçaklar
  18. CS-VLA: Çok Hafif Uçaklar
  19. CS-VLR: Çok Hafif Döner Kanatlı Hava Araçları
  20. CS-STAN: Standart Değişiklikler ve Standart Tamirler (Amnd.3)
  21. CS-AWO: Her Türlü Hava Şartları Operasyonu
  22. CS-CCD: Kabin Ekibi Verisi
  23. CS-FCD: Uçuş Ekibi Verisi
  24. CS-GEN-MMEL: Genel Temel Asgari Teçhizat Listesi
  25. CS-MMEL: Temel Asgari Teçhizat Listesi
  26. CS-SIMD: Simulatör Verisi
  27. Kabul Edilebilir Uyum Yöntemleri (AMC-20)
  28. Dikey İniş Kalkış Yapabilen Hava Araçları için Özel Koşullar (SC-VTOL)

ABD Federal Havacılık Dairesi (FAA)

Dokümanların güncel hali için: https://www.faa.gov/aircraft/air_cert/

Kanada Ulaşım Bakanlığı (Transport Canada)

Dokümanların güncel hali için: https://www.tc.gc.ca/en/services/aviation/aircraft-airworthiness.html

Çin Sivil Havacılık Otoritesi (CAAC)

Dokümanların güncel hali için: http://www.caac.gov.cn/en/SY/

Avustralya Sivil Havacılık Otoritesi (CASA)

Dokümanların güncel hali için: https://www.casa.gov.au/aircraft/airworthiness veya https://www.casa.gov.au/licences-and-certification/aircraft-certification-and-design

Brezilya Sivil Havacılık Otoritesi (ANAC Brazil)

Dokümanların güncel hali için: https://www.anac.gov.br/en/aircraft/certification-and-products

SHY-21 / SHT-21 Yetkileri Nelerdir?

SHGM SHY-21 / SHT-21 Rehber Dokümanı

SHGM tarafından yayımlanan SHY-21 ve SHT-21 kapsamında hangi yetkiler verilmektedir?

Birçoğumuzun bildiği gibi Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü (SHGM) hava aracı tasarım, üretim ve sertifikasyonu konusunda ilk kez 2013 yılında SHY-21 (HAVA ARACI VE İLGİLİ ÜRÜN, PARÇA VE CİHAZIN UÇUŞA ELVERİŞLİLİK VE ÇEVRESEL SERTİFİKASYONU) Yönetmeliğini ve bu yönetmeliği detaylandıran SHT-21 Talimatını yayımlamıştı. (Güncel Hali için bknz.)

Söz konusu talimatın çıkış noktası aslında TAI/TUSAŞ tarafından başlatılan Hürkuş Projesi olmuştu. TAI/TUSAŞ hem ülkemizde mevzuatın eksik olması hem de uluslararası pazara açılabilmek adına başvurusunu ilk önce Avrupa Havacılık Emniyeti Ajansı’na (EASA) yapmış ve SHGM’nin de bilgisi ile çalışmalar yürütülmüştü. 2013 yılında bu mevzuatın yayımlanması sonrasında hem bir SHY-21 Koordinatörlüğü kuruldu, Sertifikasyon Uzmanı alınmaya başlandı ve bir çok kuruluşa yetki verildi. Ayrıca Türkiye’nin EASA onaylı ilk ve tek (hatta belki de son) projesi olan Hürkuş uçağının sertifikasyon çalışmaları da EASA ile birlikte SHGM tarafından gerçekleştirilmiş oldu.

Şimdi SHY-21 kapsamında ne tip yetkiler verilebileceğini inceleyelim. (Sunum) Aslında yetkiler ikiye ayırmak gerekiyor; ürün yetkileri ve organizasyon yetkileri. İlk önce kuruluş yetkilerini incelersek;

1- Tasarım Organizasyonu Onayı (TOO): Bir ürünü veya parçayı tasarlamak isteyen kuruluşlara verilen yetkinlik belgesi diyebiliriz. Üründen kasıt hava aracı (uçak, helikopter, balon), parça deyince ise lastik, aviyonik cihazlar, koltuk, vb. parçalar kastedilmektedir.

2- Üretim Organizasyonu Onayı (ÜOO): Onaylı bir tasarım kuruluşu tarafından tasarlanan ve dokümanları hazırlanan ürün ya da parçayı üretmek isteyen kuruluşlara verilen yetkinlik belgesi. Hava aracı ve üzerindeki tüm parçalar (standart parçalar hariç) bir ÜOO sahibi tarafından üretilmelidir.

3- Yukarıdakilere bir istisna olarak A-TOO ve A-ÜOO yetkileri de mevcut.

Ürün yetkilerine bakacak olursak;

1- Tip Sertifikaları: Hava aracı, motor ve pervane için verilmekte olan bir belge. Tip Sertifikası verilmeden önce kuruluş TOO yetkisini almak ve ürün tüm gerekli testleri başarı ile geçmek zorunda.

2- ETSO (TTSU) Yetkilendirmesi: Hava aracı üzerindeki parça ve ekipman için verilen bu yetki için TOO yerine A-TOO yetkisi yeterli görülüyor. Hava aracı gibi parçaların da testleri geçmesi zorunlu.

Tabi yukarıdaki yetkilere bağlı olarak verilen bazı onaylar da mevcut;

  • Özel Uçuş İzni
  • Tamir ve Değişiklik Onayları
  • Uçuşa Elverişlilik ve Gürültü Sertifikaları
  • Tip Sertifikası Validasyon Onayı

Aşağıda SHY-21 / SHT-21 bölümlerini ve yetki kapsamlarını özetleyen bir grafik bulunmaktadır.

Kaynak: Baines Simmons